ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ : Radical Desire
Καθώς στην Ιταλία για ύπνο έπεσα
Ήρθε μια φωνή από τη θάλασσα
Και με οδήγησε μπροστά, πλήρης ορμής
να βαδίσω στα οράματα της ποίησης.
Πρώτον συνάντησα τον Φόνο στην πορεία
Φόραγε μάσκα σαν τον Κασλρέα
Άνετος έμοιαζε, μα σκυθρωπός
Εφτά λυκόσκυλα κι αυτός εμπρός
Όλα τους ήτανε χοντρά· και μπορεί
πρόβλημα αξιοζήλευτο να 'χανε βρει
γιατί δύο-δύο, μία-μία
καρδιές ανθρώπινες απ' τον φαρδύ μανδύα
του τούς πέταγε για να γευτούν.
Ήρθε μετά η Απάτη, και ήταν ντυμένη
σαν τον Έλντον, με κάπα γούνινη
Τα δάκρυά του, που τρέχαν αβέρτα
Έπεφταν, γίνονταν ωσάν την πέτρα
Και παίζαν στα πόδια του
μικρά παιδιά
που νόμιζαν πως τα δάκρυα ήταν κοσμήματα
Μα τους τα χύσαν τα μυαλά
Και με τη Βίβλο φορεσιά, σαν να ταν φως,
και τα σκοτάδια της νυχτός
Και σαν τον Σίντμουθ η Υποκρισία
σ' έναν κροκόδειλο καβαλαρία
Κι άλλες πολλές καταστροφές κι ηθοποιία
Σε τούτη την φρικώδη παρωδία
Μασκαρεμένες όλες τους, μες τους μπερντέδες
Επίσκοποι, δικηγόροι, ευγενείς, χαφιέδες
Και τελευταία, ήρθε η Αναρχία, πάνω σε άσπρο άτι
Μέσα στα αίματα γεμάτη
Ήταν ολάκερη χλωμή, στα χείλη επίσης
Σαν να ταν ο Χάρος της Αποκάλυψης
Φόραγε κράνος βασιλιά
Και σκήπτρο που έλαμπε από μακριά
Στο μέτωπο της είδα σημάδι φανερό
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΘΕΟΣ, Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ, ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ!
Και με βήμα αυτοκρατορικό, ταχύ
Τη χώρα διέσχισε στο πι και φι
Βυθίζοντας σε λίμνη αίματος
Όλο το λατρευτικό αυτό πλήθος.
Percy Bysshe Shelley, "Η μάσκα της αναρχίας"
Γραμμένο για την περίσταση της σφαγής που διενήργησε η Βρετανική κυβέρνηση στο Peterloo, Manchester, 1819
Μτφρ.: Radical Desire
Καθώς στην Ιταλία για ύπνο έπεσα
Ήρθε μια φωνή από τη θάλασσα
Και με οδήγησε μπροστά, πλήρης ορμής
να βαδίσω στα οράματα της ποίησης.
Πρώτον συνάντησα τον Φόνο στην πορεία
Φόραγε μάσκα σαν τον Κασλρέα
Άνετος έμοιαζε, μα σκυθρωπός
Εφτά λυκόσκυλα κι αυτός εμπρός
Όλα τους ήτανε χοντρά· και μπορεί
πρόβλημα αξιοζήλευτο να 'χανε βρει
γιατί δύο-δύο, μία-μία
καρδιές ανθρώπινες απ' τον φαρδύ μανδύα
του τούς πέταγε για να γευτούν.
Ήρθε μετά η Απάτη, και ήταν ντυμένη
σαν τον Έλντον, με κάπα γούνινη
Τα δάκρυά του, που τρέχαν αβέρτα
Έπεφταν, γίνονταν ωσάν την πέτρα
Και παίζαν στα πόδια του
μικρά παιδιά
που νόμιζαν πως τα δάκρυα ήταν κοσμήματα
Μα τους τα χύσαν τα μυαλά
Και με τη Βίβλο φορεσιά, σαν να ταν φως,
και τα σκοτάδια της νυχτός
Και σαν τον Σίντμουθ η Υποκρισία
σ' έναν κροκόδειλο καβαλαρία
Κι άλλες πολλές καταστροφές κι ηθοποιία
Σε τούτη την φρικώδη παρωδία
Μασκαρεμένες όλες τους, μες τους μπερντέδες
Επίσκοποι, δικηγόροι, ευγενείς, χαφιέδες
Και τελευταία, ήρθε η Αναρχία, πάνω σε άσπρο άτι
Μέσα στα αίματα γεμάτη
Ήταν ολάκερη χλωμή, στα χείλη επίσης
Σαν να ταν ο Χάρος της Αποκάλυψης
Φόραγε κράνος βασιλιά
Και σκήπτρο που έλαμπε από μακριά
Στο μέτωπο της είδα σημάδι φανερό
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΘΕΟΣ, Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ, ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ!
Και με βήμα αυτοκρατορικό, ταχύ
Τη χώρα διέσχισε στο πι και φι
Βυθίζοντας σε λίμνη αίματος
Όλο το λατρευτικό αυτό πλήθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου